دانستنيهايي از قرآن
بهشت آماده پذيرائي است
«وسارعوا إلي مغفرةٍ من ربِّکم وجنَّةٍ عرضُها السَّماوات والارض أعدَّت للمتَّقين»(سوره آل عمران،آيه 133)
بشتابيد به سوي آمرزش خداوندتان و به سوي بهشتي که پهناي آن بقدر پهناي آسمانها و زمين است که
براي تقواپيشگان آماده شده است.
پيشدستي کنيد و مبادرت ورزيد به سوي مغفرت و آمرزش خداوند. حال بايد ديد چه أعمالي موجب آمرزش مي شود و چگونه بايد به سوي اين آمرزش بشتابيم:
امير المؤمنين عليه السلام اين مبادرت را با انجام واجبات و فرايض ديني تفسير و معني مي کند. "الي أداء الفرائض و جنة عرضها السموات و الارض" راستي اگر آنچه را که خداوند بر ما واجب کرده انجام دهيم و از آنچه نهي و منع کرده خود را نگهداريم بالا ترين و سريع ترين گام به سوي آمرزش خداوندي برداشته ايم. و اين خود معناي واقعي تقوا است. و هرچند بسياري از مفسرين اين را تفسير به برپائي و اقامه نماز مي کنند ولي سخن أمير المؤمنين عليه السلام جامع تر و شامل تر است و هرچند نماز رکن اصلي و اساس دين است ولي قطعا اگر با ساير واجبات همراه نباشد ارزشي نخواهد داشت، چه آنکه نمازي پذيرفته است که با ديگر فرايض همنشين باشد.
و برخي از عارفان تقوا را به تزکيه نفس معني کرده اند و چنين گويند که اگر از خوي حيواني بريدي و به خوي الهي خود را آ
راستي آنگاه به مقام قرب و جنت مي رسي و گرنه رسيدن به چنين مقامي محال است.
جنة عرضها السموات و الارض: بهشتي که به پهناي آسمانها و زمين است. يعني عرض آن بهشت به پهناي آسمانها و زمين با هم و درکنار هم مي باشد. و از اينکه وسعت بهشت با عرض آسمانها و زمين بيان شده است به اين معني است که طول معمولا از عرض بيشتر است و اگر عرض آن به اين وسعت باشد قطعا طولش هم خيلي زياد است.. البته امکان دارد که مقصود از عرض، نه همين معناي لغوي است بلکه مراد از آن، وسعت و عظمت بهشت است و اين در زبان عربي رائج است که واژه عرض را به خاطر عظمت شي ء مي گويند. در سخنان امرؤ القيس آمده است: "بلاد عريضة و أرض أريضة" يعني شهرهاي پهناور و سرزمين خرم. و همانگونه که ملاحظه مي کنيد عرض چيزي به معناي عرض و طول اصطلاحي آن نيست که برخي از مفسران پنداشته اند بلکه کنايه از عظمت و وسعت بي انتهاي آن است. و چنانچه ما در اين دنيا توانائي حساب عرض و طول آسمانها و زمين را نداريم در آنجا نيز کسي جز خداوند عرض و طول بهشت را نمي داند و چه بسا به مرور زمان ( اگر زماني را در آن جهان فرض کنيم) بر وسعت و پهناي بهشت افزوده شود. و اين از کرم و لطف خداوندي بعيد نيست.
گويند که پادشاه روم که از شنيدن آيه شگفت زده شده بود از رسول اکرم طي نامه اي پرسيد: اگر وسعت بهشت به وسعت آسمانها و زمين است، پس جهنم در کجا قرار دارد؟ حضرت پاسخي نقضي به او دادند و فرمودند: "سبحان الله! اذا جاء النهار فأين الليل" سبحان الله! وقتي روز مي آيد شب کجا مي رود؟ و مفهوم اين جواب اين است که همان خدائي که توانائي دارد شب را به جاي روز و روز را به جاي شب حرکت دهد، همو توانا است که جهنم را در هر جائي که بخواهد جاي دهد. وانگهي چنان که عرض شد اين جمله کنايه است و براي تقريب ذهن ما آدميان بيان شده است و گرنه در آن جهان همه چيز فرق مي کند و اصلا در آن جا اين آسمان و زمين فعلي وجود ندارد که خود در آيات زيادي متعرض به اين معني شده است که آسمانها و زمين و تمام کون و مکان نابود مي شود: "يوم نطوي السماء کطي السجل للکتب" همانگونه که نوشته جات را در سجل و دفتر مي پيچيم، آسمانها را در هم مي پيچيم. و نه تنها آسمانها که هرچه در جهان وجود دارد همه معدوم مي شوند و تنها وجه پروردگار باقي مي ماند و بس. "کل شي ء هالک الّا وجهه" هرچه جز وجه پروردگار نابود است. و در جاي ديگر مي فرمايد: "کلّ من عليها فان و يبقي وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام" و اگر در آيه دوم سخن از نابودي انسانها و يا ارواح و اشباح عاقله است که در آيه اول سخن از نابودي هر چه هست دارد.
به هر حال اين بهشت وسيع و پهناور که به وسعت کل جهان مادي امروز ما است در آخرت براي تقواپيشگان و خداجويان و نيکوکاران آماده و مهيا شده است و چه بسا از آيه بر مي آيد که هم اکنون اين بهشت آفريده شده و مهيا است ولي ما توانائي پي بردن به جا و مکانش را نداريم. و اصلا در جاي ديگري از قرآن فرموده: "و لقد رآه نزلة أخري عند سدرة المنتهي عندها جنة المأوي" که اشاره به معراج رسول خدا صلي الله عليه و آله دارد و جبرئيل امين بهشت جاويدان را به پيامبر نشان مي دهد و اين خود دليل ديگري است بر اينکه بهشت هم اکنون آفريده شده و مهياي پذيرش مهمانان است.
شايد در اينجا اين سؤال پيش بيايد که اگر بهشت تنها براي نيکوکاران و متقين آماده شده، پس اطفال و يا ابلهاني که از عقل درستي در اين دنيا برخوردار نيستند و خداوند آنها را وعده بهشت داده که "اکثر أهل الجنة البله" چنانچه در روايت آمده است يا حتي تبهکاراني که با شفاعت يا با بعضي از اعمال خوب پس از مدتي به بهشت مي رسند، کجا نامشان ذکر شده است؟ در پاسخ گوئيم که اينها همه به طفيلي نيکوکاران و تقواپيشگان به بهشت مي رسند مانند آنکه شما مهمان عزيزي را دعوت کنيد و به افتخار او بيست نفر ديگر را نيز دعوت نمائيد، در هنگام سخن مي گوئيد فلاني منزل ما دعوت بود و نامي از آن بيست نفر که غذا نوش جان کرده اند بريد، چون آنها به طفيلي آن مهمان اصلي آمده اند لذا نامشان برده نمي شود، در اينجا نيز اصل دعوت از متقين و محسنين است و بقيه قطعا به طفيلي آنان به اين سفره جاويدان دعوت مي شوند. و به عبارت ديگر چنانکه گفته اند: "لولا المتقون لما خُلقت الجنة" اگر متقين نبودند، بهشت آفريده شد، معلوم مي شود که بهشت آماده پذيرائي از تقواپيشگان نيکوکار است و دخول ديگران در آن، بالعرض مي باشد، پس اصالت مهمان نوازي براي آنان است و سايرين همه طفيلي اند. بارالها! ما که از متقين نيستيم اميدواريم لطفي کني و ما را جزء طفيليان بالتبع قرار د
هي. آمين رب العالمين.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید